Akt, cykl Znaki

Próby czytania pisma klinowego na zasadach lingwistycznych, często nie przynoszą zadawalającego rezultatu. Stąd pytanie, czy nie powinniśmy czytać „emocjami”? Tak, jak się to dzieje w rozczytywaniu i rozumieniu obrazów.
Konceptualne malarstwo Maliny Wieczorek właśnie w emocjach znajduje odpowiedzi kim jesteśmy. Choć nazywamy to „malowaniem”, w rzeczywistości Malina rysuje pędzlem. To są narysowane obrazy. Przetarte tła, zawsze kontur, szara farba i dużo wolnego miejsca na wolne skojarzenia. Tła, na których pojawiają się kształty, są zwykle czerwone, ceglasto-czerwone, pomarańczowe lub szare. Szary kontur na szarym tle jest praktycznie ideałem niedostrzegalnego malowania.
W jej twórczości są pewne sprzeczności. Używa mocnych kolorów, ale w rzeczywistości nie chce, żeby to było widoczne. Mocne kolory nie są jej ideałem. Ale z drugiej strony, jak możesz mówić o uczuciach i emocjach bez używania kontrastowych kolorów?

Dalszą analizę wysuwa międzynarodowy portal sztuki– „Obrazy Maliny rodzą ważne pytania: w ilu kierunkach współczesna kobieta musi podążać, aby osiągnąć swoje idealne ja? Czy dłonie, stopy i nogi nie mają znaczenia? Czy liczą się tylko piersi i pośladki? Czy znaczenie kobiecej formy może przetrwać po rozciągnięciu i zaspokojeniu kaprysów artysty?”
Sama artystka przyznaje: ”Stawiam sobie pytanie o to, kiedy jesteśmy kobietami tak najgłębiej?  Może to odwaga w ciągłym zadawaniu najważniejszych pytań i w bezkompromisowych dla siebie odpowiedziach? Chyba wszyscy czują, że to czas kobiet. Te akty, pokazują nasze często skrywane, prawdziwe ja, gamę uczuć. I mimo, że poddane celowym deformacjom, są piękne. Bo płynie to z ich wnętrza, z ich siły.”