Abstrakcjonizm w sztuce.

Abstrakcjonizm to styl artystyczny, który pojawił się na początku XX wieku i szybko zyskał na popularności w sztuce. Choć początkowo spotkał się z niechęcią i krytyką, dzisiaj jest uważany za jeden z najważniejszych ruchów artystycznych w historii. W Polsce abstrakcjonizm zaczął rozwijać się w latach 20. i 30. XX wieku.

Jednym z najważniejszych przedstawicieli abstrakcjonizmu był Wassily Kandinsky. Jego obrazy abstrakcyjne są dziś uważane za arcydzieła sztuki, które zapoczątkowały nowy styl w malarstwie. Kandinsky był prekursorem abstrakcyjnego malarstwa niegeometrycznego, które skupiało się na wyrazie emocji i odczuć artysty, a nie na przedstawianiu rzeczywistości.

Cechy charakterystyczne abstrakcjonizmu to przede wszystkim brak reprezentacji rzeczywistości, geometria form i linii, koncentracja na kolorze i formie oraz abstrakcyjne dzieła sztuki. W malarstwie abstrakcyjnym nie ma miejsc na portrety, pejzaże czy inne przedstawienia realistyczne. Zamiast tego artyści wykorzystują formy, kolory i linie, aby przekazać swoje odczucia i emocje.

Abstrakcjonizm nie tylko wpłynął na malarstwo, ale również na architekturę. Abstrakcyjna architektura koncentruje się na formie i kolorze, a nie na funkcjonalności. Abstrakcyjne budynki są często złożone z abstrakcyjnych kształtów, linii i kolorów.

W Polsce abstrakcjonizm był bardzo popularny w latach 50. i 60. XX wieku. W tym czasie powstało wiele dzieł sztuki abstrakcyjnej, a artyści abstrakcjoniści zaczęli zyskiwać na popularności. Wśród najważniejszych artystów abstrakcyjnych w Polsce należy wymienić m.in. Tadeusza Kantora, Wojciecha Fangora czy Henryka Stażewskiego.

Abstrakcjonizm w sztuce nadal jest bardzo istotnym nurtem artystycznym, którego wpływ na sztukę jest niezwykle duży. Obrazy abstrakcjonistów zachwycają swoją kolorystyką i formą, a cechy charakterystyczne abstrakcyjnego malarstwa zyskują na popularności wśród młodszych pokoleń artystów.

Podsumowując, abstrakcjonizm to styl artystyczny, który skupia się na wyrazie emocji i odczuć artysty, a nie na przedstawianiu rzeczywistości.